Je beschrijft hoe iemand jou elke maand vlak voor de salarisdatum om geld vraagt. Je twijfelt telkens of je moet helpen, want je voelt compassie en zegt steeds weer “ja”. Tegelijkertijd vraag je je af of je hem werkelijk helpt, of dat je hem juist gevangen houdt in zijn patroon en comfortzone. Daarmee stel je de grotere vraag: is armoede een gewoonte en rijkdom een keuze?